De gemeente Utrecht staat op het punt een woonakkoord te sluiten met ontwikkelaars en corporaties over het bouwen van woningen. Maar bouwen aan een stad kan niet zonder bewoners: zonder bewoners heb je alleen stenen en geen buurten.
Daarom hebben Utrechtse maatschappelijke organisaties die zich met wonen bezighouden, waaronder huurdersorganisaties en bewonersinitiatieven, zich verenigd. Met een manifest pleiten zij voor meer zeggenschap bij keuzes over wonen én bij het bouwen zelf. Zij willen bewonerscollectieven de wind in de rug geven om hun plannen te verwezenlijken én het wonen, bouwen en herontwikkelen beter integreren in wijkontwikkeling. Want wonen gaat ook over de leefomgeving, levensloopbestendigheid van de wijk en het voorzieningenniveau. Samen met bewoners hier vorm aan geven is nu niet vanzelfsprekend, terwijl zij juist bij kunnen dragen aan een leefbare en ongedeelde stad.
Yvon Hoogendijk van Stichting Omzien: ‘Neem nu bijvoorbeeld een bewonersinitiatief voor wonen die een goed woonzorgconcept bedenken dat ouderen daadwérkelijk verleidt hun (eengezins-)woning te verlaten, wat doorstroming oplevert. De gemeente bespaart hiermee WMO-kosten en de buurt kan gebruik maken van bepaalde voorzieningen in het woonzorgcomplex zoals zorgverleners, recreatieruimtes en restaurant. Het mes snijdt zo aan vele kanten.’
Het Manifest pleit onder andere voor het vastleggen van bewonersinitiatieven in tenderprocedures, een eerste biedingsrecht voor bewoners op vrijkomend vastgoed in de buurt en het regelen van professionele ondersteuning voor bewonersinitiatieven op het gebied van wonen.
